KARUNA OOSTENDE

Het Herfstblad 

​

​

​

Op een herfstdag zat ik in een bos,
verdiept in de contemplatie van een heel klein maar prachtig, hartvormig blad.
Het was bijna rood van kleur en hing nog net aan een tak,
bijna klaar om naar beneden te vallen.
Ik bleef er een hele tijd staan en stelde het blad veel vragen. 

Ik vroeg het blad of het bang was omdat het herfst was
en de andere bladeren vielen.
Het blad vertelde me:
“Neen. De hele lente en zomer was ik volop in leven.
Ik werkte hard en hielp de boom voeden en veel van mij zit in die boom.
Zeg alsjeblieft niet dat ik alleen maar deze vorm ben.
De vorm van een blad is maar een heel klein deel van mij.
Ik ben de hele boom.
Ik weet dat ik al in de boom zit en als ik terugkeer naar de bodem
ga ik door met de boom te voeden.
Daarom maak ik me geen zorgen.
Als ik deze tak verlaat en naar de grond dwarrel,
zal ik naar de boom zwaaien en hem zeggen:
Ik zie je gauw weer terug.”

Die dag waaide het en na een tijdje zag ik dat het blad van de tak viel
en naar beneden dwarrelde,
vrolijk dansend omdat het al zwevend zichzelf in de boom zag.
Het was heel gelukkig.
Ik boog mijn hoofd met eerbied
en wist dat we veel kunnen leren van het blad.

​

Thich Nhat Hanh

​

​

​